تاريخ : جمعه 1 خرداد 1394 | 02:57 | نویسنده : Elşən

بی مقدمه یاد تیر 91 می افتم، زمانی که پایه و اساس تیم ریخته میشد، مسابقات شروع شده بود ولی هنوز خبری از تیم و مجموعه ای به نام کانون امید نبود، تازه تازه داشتیم نفر پیدا میکردیم تا راهی مسابقات شویم. 3سال تلاش، 3 سال همدلی، 3 سال انتظار، 3 سال پر از خاطرات تلخ و شیرین و 3سال مفید در عمرمان که به این منظور و هدف سپری شد و ...

 شاید کمتر کسی فکر میکرد یا اصلا هیچ کس فکر نمیکرد که روزی این کانون امید پله های ترقی را یکی یکی طی کرده و با نام امید آذربایجان به قهرمان استان تبدیل شود. حضور در مسابقات کشوری موفقیتی نیست که نصیب هر مجموعه ای بشود.

کم نیست موفقیتهای این مجموعه؛ نائب قهرمانی و قهرمانی جام رمضان، قهرمانی لیگ، نائب قهرمانی و قهرمانی لیگ منطقه ای، نائب قهرمانی جام نوروز، قهرمانی استان مقامهایی است که فقط در رده جوانان و توسط مجموعه ای بی نظیر و بی بدیل از افراد همدل با توقعات کم، با همت و پشتکار زیاد بدست آمده است. براستی که برازنده نامی به بزرگی و عظمت آذربایجان بوده اند. تشکر از همه کسانی که در این راه زحمت کشیده  اند: سرپرستان، مربیان، بازیکنان، طرفداران و تمام کسانی که قلبشان با این مجموعه می تپید.

موفقیت تصادفی نیست و صد البته که خریدنی هم نیست، همتی بلند و عمری سعی و تلاش کردن، تلخی و شیرینی و سردی و گرمی چشیدن لازمه رسیدن به موفقیت است. برای موفقیت از بعضی چیزها بایستی گذشت تا به بسیاری چیزها دست یافت که بی شک یافته هایمان به مراتب با ارزشتر و شیرینتر از چیزهایی است که از دست میدهیم.

در این سه سال بودند کسانی که با سخنان محبت آمیز و مورد محبت قرار دادنمان و کسانی با طعنه ها و کنایه هایشان روشنی بخش راه پر فراز و نشیب و البته توام با موفقیت مان بوده اند. جا دارد از صمیم قلب از همه آنها تشکر و قدردانی کنیم.

یادمان نرود با هر موفقیتی که بدست می آید، مسئولیتمان بیشتر میشود و برای اثبات موفق بودن تلاش بیشتر باید کرد.

" داغین زیروه سینه چاتماق چتیندیر آمما اوردا دورماق اوندان دا چتیندیر" 




طبقه بندی: Timə gorə (درباره تيم)،

باخيش لار 0