كتومورف (بدن هاي كشيده)

اين فرم از اندام، باريك و كشيده است. اين قبيل افراد معمولاً ساختار  استخواني  ظريفي  دارند، عرض  شانه ها كم بوده و با  باسن  تقريباً  به يك  اندازه  مي باشد. دونده هاي دوي استقامت، بالرين ها، و  بازيكن هاي بسكتبال را مي توان در اين گروه جاي داد.

▪ تكنيك كار با وزنه: براي پرورش ماهيچه ها، اين افراد مي بايست ۲ ست وزنه را براي هر قسمت از ماهيچه ها در برنامه ورزشي خود بگنجانند. تعداد دفعات تكرار نيز ۶ تا 10 بار تخمين زده ميشود. ماهيچه هاي بدن را تقسيم كرده و در هر روز بر روي يك سري از ماهيچه كار كنيد و روز بعد بر روي گروه ديگر.

آيا كافئين براي ورزشكاران مفيد است يا مضر؟

كافئين يك ماده محرك سيستم عصبي مركزي است و به طور طبيعي در برخي مواد غذايي همچون قهوه، چاي، شكلات و نوشابه هاي سياه يافت مي شود. از كافئين در داروسازي و توليد برخي داروها نيز استفاده مي شود.

مدت هاست كه در مورد استفاده از كافئين براي افزايش كارايي ورزشكاران اختلاف نظرهايي وجود دارد.

تحقيقات قديمي تاكيد داشتند كه كافئين موجب افزايش هوشياري و تمركز ورزشكاران شده و با افزايش مصرف چربي به جاي گليكوژن (قند) در عضلات، كارايي و استقامت بافت عضلاني را افزايش مي دهد. اما تحقيقات اخير نشان مي دهند كه كافئين تنها محرك سيستم عصبي است و نقشي در افزايش قدرت عضلاني ندارد.

كافئين به دليل افزايش تمركز و هوشياري داراي مزايايي براي ورزشكاران است، اما چنانچه در مصرف آن افراط شود خطرات و عوارضي را به دنبال خواهد داشت.

مصرف دوزهاي بالاي كافئين موجب تپش قلب، اضطراب، بي خوابي، تهوع، لرزش و سردرد مي شود.

از طرفي كافئين يك تركيب مدر (ادرار آور) است و مصرف بي رويه آن موجب از دست رفتن مايعات بدن به ويژه در هنگام ورزش در هواي گرم شده و ورزشكار را دچار كم آبي و خطرات ناشي از آن مي نمايد.

مصرف كافئين از لحاظ قانوني نيز با محدوديت هايي همراه است. كميته ملي المپيك مصرف ۴۰ ماده محرك را ممنوع اعلام كرده است و مصرف بيش از حد مجاز كافئين نيز دوپينگ محسوب مي شود.

بر اساس قانون كميته ملي المپيك چنانچه سطح ادراري كافئين بالاي ۱۲ ميكروگرم در هر سي سي باشد غير مجاز به شمار مي رود.